به گزارش ایرنا، 'پی.كی. كماراسوامی' استاد دانشگاه جواهر لعل نهرو در مقاله ای كه روز پنجشنبه در پایونیر انتشار یافت، یادآور شده است: این اعلام قاطع و اجرای آن، یك تغییر موضع خوشایند از بلاتكلیفی مكرر در سیاست هند در قبال ایران بویژه از زمان سفر مارس سال 2005 كاندولیزا رایس وزیر خارجه وقت آمریكا به دهلی نو می باشد.

در این مقاله آمده است: دهلی نو روشن و رسا حرف زده است. وزیر دارایی هند در سفر به آمریكا، تصریح كرد كه اتخاذ تصمیم پذیرش میزان خواسته شده كاهش در واردات نفت از ایران، ممكن نیست چون این كشور جایگاه مهمی بین تأمین كنندگان نیازهای انرژی قدرت های نوظهور اقتصادی دارد.

به نوشته این روزنامه، پراناب موكرجی در سفر به آمریكا افزود: نقش ایران از برخی دیگر كشورها از جمله عربستان سعودی، نیجریه و دیگر كشورهای حاشیه خلیج فارس برای هند چشمگیرتر است.

وی افزود: سالانه 110 میلیون تن نفت خام از ایران وارد می كنیم و این میزان را كاهش نخواهیم داد، زیرا با وجود تحریم های آمریكا و اروپا، تهران برای دهلی نو مهم است.

نویسنده در ادامه با اشاره به فشار های آمریكا و دعوت از هند برای قاطعیت بیشتر برای رد سیاست های ضد ایرانی كاخ سفید، نوشت: بنا بر تاكید یك مفسر، ایران و هند دوستی نزدیك و تاریخی دارند و نیازمند توجه آمریكا در مبادلات تجاری بین خود نیستند.

استاد دانشگاه جواهر لعل نهرو در دهلی نو همچنین افزود: روند خط لوله صلح باید ادامه یابد. بایستی به واشنگتن فهماند تا چه حد می تواند در امور هند مداخله كند، زیرا بی توجهی غیرمنطقی اغلب كشنده است و مقامات هندی باید این واقعیت را هر چه زودتر درك كند.

نویسنده همچنین با اشاره به پیشینه كهن روابط دو كشور ادامه داد: مسئولان هندی خصوصی و آشكارا در مورد روابط تمدنی با ایران و امنیتت انرژی صحبت می كنند.

این روزنامه درباره یك مورد همسویی دهلی نو با سیاست های ضد ایرانی آمریكا، نوشت: 'گناتوار سینگ' وزیر امور خارجه وقت، برای اولین بار در هند درست چند روز قبل از رأی گیری در آژانس بین المللی انرژی اتمی و در آن لحظه حساس، ظاهراً بدون تبادل نظر و مشورت داخلی از واشنگتن حمایت كرد و علیه تهران رأی داد.

'دولت هند هیچیك از طرفین را با تغییر موضع خود در آخرین لحظه، خرسند نكرد، زیرا تهران از این خیانت خشمگین شد و دهلی نو نیز اهرم خود را در برابر واشنگتن از دست داد'.

'بنابراین، نه تنها ایران بلكه بسیاری نیز در داخل هند از این اقدام انتقاد كردند و این رأی ضد ایرانی در نهایت باعث شد احزاب چپ سال 2006 به حمایت خود از دولت ائتلاف مترقی متحد پایان دهند'.

در ادامه این مقاله آمده است: هیچ شكی در اهمیت زیاد ایران برای تضمین امنیت انرژی هند وجود ندارد، ولی مشكل زمانی ایجاد می شود كه این امر به جنجال هسته ای ربط داده می شود.

كماراسوامی در ادامه نوشت: ادامه واردات نفت از ایران، لطفی به ایران نیست و با توجه به تصمیم اخیر اتحادیه اروپا، فرصت تامین امنیت انرژی برای هند با هدف دریافت بی وقفه نفت با قیمت منطقی و برای تهران وجود یك بازار باثبات و مطمئن صادرات نفت فراهم شده است.

در این مقاله آمده است: از سوی دیگر دهلی نو با حمایت از خرید نفت تولیدی ایران می تواند تنش در باره موضوع هسته ای این كشور را كاهش دهد.

آساق ** 589**1516